غلامرضا تختی در 5 شهریور 1309 در تهران به دنیا آمد. او فرزند آخر خانواده بود، دو برادر و دو خواهر بزرگتر از خود داشت. حاج قلی، پدر بزرگ غلامرضا، فروشنده ی خوار و بار بود. از قول رجب خان پدر تختی، تعریف می‌کنند که حاج قلی در دکانش بر روی تخت بلندی می‌نشست و به همین سبب در میان اهالی خانی آباد به حاج قلی تختی شهرت یافته بود. همین نام بعدها به خانواده های رجب خان منتقل شد و اینگونه بود که تختی شهرت بزرگترین پهلوان کشورمان شد.
پهلوان تختی راه خودسازی را از ابتدای نوجوانی در گود زورخانه یافت و با تلاش و همت والای خود توانست به سرعت سکوهای جهان را در رشته کشتی فتح کند. تختی کشتی باستانی را در سال ۱۳۲۴ در زورخانه پهلوان سیدعلی آغاز کرد. او در سال ۱۳۲۹ در ۲۰ سالگی به عضویت باشگاه پولاد درآمد و به صورت حرفه‌ای زیر نظر حبیب الله بلورکشتی آزاد را برای شرکت در مسابقات قهرمانی آغاز کرد. تختی مدالهای خوش رنگ زیادی را در زندگی کوتاهش به مردم تقدیم کرد.پهلوان تختی با ۷ مدال در رقابتهای المپیک و قهرمانی جهان رکورددار کسب بیشترین مدال جهانی در میان کشتی‌گیران ایرانی است.
وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود(تولیدو،۱۹۶۶) در آبان ماه سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک خود را با همسرش شهلا توکلی آغاز کرد؛ که حاصل آن تولد بابک در سال ۱۳۴۶ بود و سرانجام پس از گذشت چهار ماه از تولد فرزندش خبر درگذشت جهان پهلوان همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت انگیز فرو برد. پیکر جهان پهلوان تختی با حضور خیل دوستداران و مشتاقان، در شهر ری به خاک سپرده شد.
الکساندر مدوید اسطوره کشتی بلاروس و یکی از حریفان سرسخت تختی درباره او می گوید: اگر تختی سالها پیش که حریف من بود با استفاده از آسیب دیدگی ام مرا مغلوب می کرد چیز خاصی اتفاق نمی افتاد اما با رفتار جوانمردانه باعث شد این خاطره در تاریخ کشتی و ورزش جهان ثبت شود.
این تنها یک نمونه از ویژگی های اخلاقی تختی بود که او را از سایر قهرمانان و مدال آوران مجزا می ساخت و تبدیل به جهان پهلوان ایرانیان شد.
روحش شاد و یادش گرامی
